هوای تازه

آدمها نقشِ وسیعی در زندگانیها دارند. هرچه آدمی بیشتَر بماند، به معنایِ خوبیِ او و خوبیِ حالِ تو نیست. و هر چه آدمی کمتر بمانَد، نه به معنیِ بدی یا انکارَش از دوستی، عشق و یا هرچیزی. هر کسی به اندازه ای که هست، در وجودِ تو  میکارَد. و تو خیلی سالِ بعد دانه ها و نشان هاش را درو میکنی. بعضی آدمها، نادیده و ناشناخته و دور، بهترین خنده ها و بهترین رنگها را به وجودِ تو میبخشَند. بعضی آدمها، دیده و دوست داشته شُده و جان بخشیده به او، درداَندودترین اندوه ها را به قلبت میبخشَند. آنوقت تو، خیلی سالِ بعد، وقتی که دیگر تمامِ مسیر بسته شُد، تفاوت ها را درک میکنی. تفاوتِ رنگها. سیاهیها. اشکها. لبخندها. ردِ پایِ خیلی از آدمها از زندگانی حذف نمیشوَد. امکانش نیست. آنها را که به دستِ خُدا بخشیدی، هوای تازه ...